تأثیر موضعی سرم خون بند ناف جنین انسان بر بهبود نقایص اپیتلیالی قلیایی قرنیه در مدل خرگوش

مقدمه و هدف: یکی از وظایف مهم قرنیه، ایجاد دید طبیعی به وسیله انعکاس نور بر روی لنز و شبکیه می‌باشد. نقص در سطح این لایه می‌تواند به دلیل عوامل درون‌زاد یا برون‌زاد زیادی مانند؛ تروما، عفونت و سوختگی شیمیایی ایجاد گردد. اصل اساسی در ترمیم نقص سطح چشم، رشد و تمایز سلول‌های جدید لیمبوس و تبدیل شدن آنها به سلول‌های قرنیه می‌باشد. سرم اتولوگ و سرم خون بند ناف حاوی مقدار زیادی فاکتورهای رشد جهت تکثیر، تمایز و بلوغ سلول‌های اپی‌تلیال چشم می‌باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثر سرم خون بندناف جنین انسان بر ترمیم زخم قلیایی قرنیه چشم در مدل خرگوشی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج انجام شد، تعداد 32 سر خرگوش بعد از ایجاد زخم به قطر6 میلی‌متر در مرکز قرنیه یک چشم، به صورت تصادفی در دو گروه 16 تایی قرار گرفتند. گروه اول سرم خون بند ناف جنین و گروه دوم قطره اشک مصنوعی را 4 بار در روز دریافت نمودند. معاینه با اسلیت لامپ و روزانه برای هر خرگوش به مدت 14 روز انجام پذیرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماری اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها : متوسط سرعت بهبود زخم بر حسب قطر زخم در گروه مداخله 77/0 میلی‌متر در روز و در گروه کنترل 73/0 میلی‌متر در روز بود که تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده شد(05/0p